рӱжгышӧ

Г. ру́жгышы

1. прич. от рӱжгаш.

2. прил. скандальный, устраивающий скандалы; шумливый, шумный. Йыландан сӱ аныштыже рӱжгышӧ еҥлийын огыл. С. Чавайн. На свадьбе Йыланды не было скандальных людей. Упшыжым тоя ӱмбак пыштен, тудо (Максым) рӱжгышӧ калыкым шоҥго йӱ кшӧ дене тыпландараш тӧ чен онча. А. Эрыкан. Положив шапку на клюку, Максим старается успокоить своим старческим голосом шумную толпу.